Eğer mutlu olmak istiyorsak tüm insanlık olarak bununla hem fikir olmalıyız. Bir kişi bile mutlu olmak istemediğine karar verirse ve hazırlanmış olan mutluluğu reddeder yahut zedelerse dünyada mutluluktan bahsedilemez. Eksikliğin ve kusurun olmadığı yerdedir mutluluk. Bütünlük ve mükemmellik…

Tüm insanlığa böyle bir sorumluluk yükleniyor olması sizleri şaşırtmasın. Tüm insanlık birbirine sıkı bağlar ile bağlıdır. Bu bir vücudun tam bir şekilde çalışmasına benzer. Eğer tek bir hücre çalışmasını tam olarak yapmazsa ya da olması gerekene zıt bir şekilde çalışırsa bu vücut için büyük bir problemdir. Vücut derhal savunma haline geçecek ateş yükselecek, terlemeler ve kötü hisler vücudu saracak ve var gücüyle aksayan yeri ortadan kaldırmaya çalışacaktır. Tekrar eski işleyişine dönmesi ve bütünlüğünü yakalaması için bu kaçınılmazdır.

Bu birbirlerine bağlı zincir halkalarına benzer. Zincir bir uçtan bir uca gerilmiştir. İstisnasız her bir halka gerilimi üzerinde taşır. Bir tanesinin zayıf düşmesi ve kopması demek tüm zincirin zayıf düşmesi ve kopması ile eş değerdir. Bir zincir en zayıf halkası kadar güçlüdür söylemi de buradan gelmektedir.

Tüm bunlar doğayı gözlemlediğimizde mantıklı ve akla yatkındır ancak asıl konumuz olan birey ve toplumun mutluluğu için böyle bir şey basitçe nasıl görülebilir. Deneyimden sabittir ki kişi çalışmasına göre refah içinde ya da rezillik içindedir. Sanki hayatının mutluluğu tamamen kendi ellerindedir.

Bu şekilde görmememizin temel sebebi dışarıdan bir göz ile işleyişi göremememizdendir. Bir zincirin iki noktayı birbirine bağlaması ve gerginliğin bir halkanın kopmasıyla son bulması her birimiz için gözlemlenebilir ancak durum toplum ve bireyin davranışlarını gözlemlemeye geldiğinde bu imkânsız gibidir. Fazladan yediğim bir lokma ekmek tüm dünyaya nasıl bir sorun açabilir?

Aklımızın karıştığı noktaya ulaşmış bulunmaktayız. Yaptıklarımızın tüm varlıklara nasıl bir etki gösterdiğini bilmiyor ve hissetmiyoruz. Vücudumuzda yanlış giden bir işleyiş karşısında çabucak bir sonuca varabiliyor, üretimi esnasında herhangi bir mamulün eksiğini ya da fazlasını gözlemleyebiliyor ve harekete geçebiliyoruz ancak konu bizim işleyişimiz ve hayat sahnesindeki rolümüze gelince sınıfta kalıyoruz.

Sınıfta kalmış olmamız gerçeği yüz binlerce yıldır cevap bulamadığımız mutlu nasıl olunur sorusunun varlığından dolayı su götürmezdir. Hala da bu satırları okuyan sizler için de en derin sorudur; neden mutlu değilim?

Bildiğiniz üzere cevaplar her zaman en başta verilir; kişinin mutluluğu tüm insanlığın mutluluğu ile sağlanabilir. Mutlu olmak için tüm insanlığı mutlu etmeliyiz.

Cevabı bulduğumuza göre bunu nasıl uygulayabiliriz?

Ertuğrulhan Öztürkoğlu