Çünkü zaman durmaz. Beş dakika durduğun anda o beş dakikayı telafi etmek için bir sonraki beş dakikada, on dakikalık bir çaba göstermelisin. Çünkü sen durdun ve zaman aktı, ancak durmamalıydın. Ne olursa olsun devam etmeli vazgeçmemeliydin. Ne kadar tuhaf değil mi?

İnsan yapmak istediği her ne ise onu yapmak için neyi varsa onu yapmalı. Yazı yazmak istiyorum ve şu an sadece bir nokta koyabiliyorum, o noktayı koy. Sonra devam et aramaya ta ki bir harf bulana kadar. Böyle denerse kişi asla geri kaldığını hissetmez zaman onunla beraberdir. Artık olup biten her şey kişiyle yarış halinde değil bir akış halindedir, bu da kişinin hayatında hissedebileceği en hassas anlardan bir tanesidir. Yaşadığını hissetmektedir. İlk defa geçmişin tatlarında geleceğin arzularında dalmış değil zamanla beraber dinamik, heyecanlı, haz dolu haldedir. O an ister ve o an alır sanki hiçbir şey kalmaz kendisinde ve amacına yatırır. Güçlenen amacı onu daha da besler motive eder ve daha insan üstü bir güçle amacına sarılır ve gittikçe ilerlediğini hisseder. Artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştır hayatında sadece amacı ve kendisi vardır. Yaptığı ise sadece bir nokta koymak ile başlamak ve asla yılmamaktır. Bu kişi amacına artan bir ivme ile yaklaştıracaktır. Kişinin çabası asla yok olamayacaktır.

Ancak unutmamalıdır durduğu anda zaman durmaz ve beraberken kişiyi hızlandıran kuvveti duran kişiyi çiğnemeye başlar. Bu son sürat giden bir araçtan kapıyı açıp atlamak gibidir. Bir nokta koymak ile devam edecek olan o ivme artık büyük bir düşüş ve geri aynı araca dönmek için gereken büyük bir çaba ve zaman gerektirir. Artık zamandan da hızlı olmalıdır. Ancak en iyisi bir adım atabilecek kadar güçlüyse kişi, hiç gocunmamalı ve o adımı atmalıdır. Yani ne olursa olsun durmamalıdır…

Ertuğrulhan Öztürkoğlu