Kendi doğam hakkındaki gerçeğin farkına varmam, hayati önem taşıyor. Çünkü ancak bunu kabul edersem, onu gerçekten değiştirmeye çalışırım. O zamana kadar, yanlış fikirlere ve dogmalara sarılmaya, cehaletim ile birbirimizi himaye etmeye, nasihat etmeye, eziyet etmeye devam ederim, şapşikce. Belki de bu yüzden cehaletimi görmezden geliyorum.

Doğamı değiştirmeye karar verdiğim an, gerçekten bir alternatif olduğunu keşfediyor gibi hissediyorum. Dünyamızdaki her varlığı, bencil ve başkalarına karşı umursamaz olarak algılamamın nedeni, kendimin de böyle olmasından kaynaklı, ahaaa. Ancak, bu hiç de gerçek değil. Öyle olsaydı, bu dünya devam etmezdi; herhangi bir karmaşık varlık ortaya çıkmadan önce, parçalanırdı.

Gerçek şu ki; dünyamı yöneten yasa, “kazanan her şeyi alır” değil, “denge yasası”. Her bilim adamı, dinamik denge olmasaydı, hiçbir şeyin gelişmeyeceğini bilir. Ancak mevcut algımın kusurlu olduğunu fark etmedikçe, gözlerimi açıp, gerçeği göremeyeceğim. Peki ne yapmalıyım?

Gezegendeki tek bencil varlık olduğumu anladığımda, değişmeye başlayacağım. Yavaş yavaş, karşılıklı bağımlılığımızın farkına varacağım ve buna göre hareket etmeyi öğreneceğim sanırım. Hayvanlara doğal olarak gelenleri, çabalarımla kazanacağım. Yine de ödülüm, herhangi bir varlığın sahip olabileceğinden daha derin bir dünya anlayışı ve algısı olacak. Bu beni çok heyecanlandırdı, heyooo!

Sadece bu yeni algıyı elde ettiğimde, tam da dünyanın gerçekte nasıl işlediğini algılamak için bencil yaratıldığımı anlayacağım. Baştan böyle yaratılmamış olsaydım, içgüdülerimi takip ederdim ve birden fazla varoluş seçeneği olduğunu bilemezdim. Egom düşmanım ama aynı zamanda, olumlu dönüşüm için itici gücüm. Onu bu amaç için ne kadar çabuk kullanırsam, o yeni algıyı o kadar çabuk kazanırım ve dünyam hakkındaki gerçeği, her şeyin dengeli, uyumlu ve sevgiyle dolu olduğunu keşfe gelebilirim…

Ben ayağımı frenden çekip, gaz pedalımı kullanmaya başlıyorum.

Hep birlikte gaza basarsak, belki çabuk ulaşırız bu yeni algıya.

Ne dersiniz?

Nesrin Gökpınar