Kalbimle sohbetteyken, tutamadığım gözyaşlarımla, elimdeki kalem ve kağıda akan yaşlarla yazdırdı bana, içimin sohbetdaşı. Neler olduğunu bilmeden, daha çok doğama yaklaşmak için, daha da büyük bir çaba sarf etmek için, daha fazlasını anlayamadığım ve göremediğim için, üzüntü duyduğum küçüklük durumumdu, kalbimin kalemine dökülüverenler…

İçimdeki, kodlanmış her bir genin bir nedeni var. Eğer, onu değiştirir veya manipüle edersem, onunla bağlantılı her şeyi değiştiririm. Doğa, bilerek bozukluk yaratmaz diyor, kalbimin sesi. Sadece, düzeltir. Bu nedenle, doğamı “onarmaya” çalıştığımda, körlüğümden dolayı görememiş olmamın dışında, bozulmamış olanı, her zaman bozarım.

Oysa ki, genlerimi değiştirmeye çalışmak yerine, doğuştan gelen doğamı, topluma zarar vermek yerine, toplum yararına kullanmayı öğretmeyi denemeliyim, sevgili şapşiğim.

Şu anda, toplumun “liderleri”nin, kendilerinden başka hiçbir şeye değer vermeyen ve mümkün olduğunca “benzersiz” olmayı arzulayan ya da zenginlik, güç ve nüfuz elde etmek için toplumu sömüren narsistler olduğunu gözlemleyen, içimdeki ben. Bunlar, herkesin hayran olduğu insanlar olduğunda, toplum parçalanmadan duramayacak gibi hissettiriyor bana. Herkesin takip etmeye çalıştığı benmerkezci değerlerin, toplumu bölmesi ve onu giderek daha küçük parçalara ayıracak olması içimi daha da yakıyor. Sonunda, herkes, kendi başının çaresine bakmaya bırakılacak gibi. Yakınlarında kimsenin olmadığını ve herkesin potansiyel bir düşman olduğunu hissedecek gibi.

Liderler, kendilerini değiştirmeyecek. Onlar, lider, çünkü, biz de onlar gibi değil miyiz? Bu yüzden, olmak istediğim mükemmellikte olan insanlara saygı duyuyorum, şapşiğim. Bu nedenle de toplumun idollerinin değişmesini beklemem, en büyük şapşikliğim. Bunun yerine, olduğum kişiyi değiştirmeliyim ve kendimi değiştirdikçe, idolleştirdiğim kişiler de değişecek ve yeni değerler ön plana çıkacak. Oleyyy, işte tam da bu…

Toplumun değerlerini değiştirdiğimde, hiçbirimizde, doğal olarak yanlış bir şey olmadığını keşfedeceğim. Tek kusurum, doğamın bana aşıladığı şeyleri kullanım şeklim. Başka bir deyişle, suç, DNA’mda değil, eylemlerimin arkasındaki niyette.

Şu anki niyetim, sadece kendimi yükseltmek olduğundan, keşfettiğim ve geliştirdiğim her şey, topluma zararlı. Ve zarar verdiğim, beni besleyen ve ayakta tutan toplumun içinde yaşadığım için, geliştirdiğim ve keşfettiğim her şey, sonunda bana zarar veriyor.

Ne olduğumu değil, kim olduğumu değiştirmem gerekiyor. Benim sorunum, ne yaptığım değil, neden yaptığım. Yaşadığım topluma fayda sağlamak için çalışırsam, kendime de fayda sağlayacağım aşikar.

Narsist zihniyetimden dönüşüm, ortak bir çaba gerektiriyor. Ancak, küresel durum zaten o kadar kötü ki, bence başka seçeneğim ve kaybedecek zamanım da yok.

Ne dersiniz?

Nesrin Gökpınar