Sinema ve dizi sektöründe, son yıllarda bir küfür furyasıdır gidiyor. Eskiden ailece oturup izlediğimiz filmleri aratır bir vurdumduymazlık var ekranlarda. Daha ilk cümlelerden başlayan, ağza alınmayacak sözcüklerle yüzümüz kızarıyor.

Peki küfür hayatın içinde yok mu? Var elbette. Ancak bir filmde neredeyse konuşmaların yarısı küfürlü ise durup bir düşünmek, sorgulamak gerekmez mi?

Küfür sözcüğü Türk Dil Kurumuna göre; birine hoş olmayan, olumsuz, aşağılayıcı, küçük düşürücü sözler söylemek anlamına geliyor. Her ne kadar toplum içinde hoş karşılanmasa da, küfür sokak jargonunda sağlam yer edinmiş durumda. Ayrıca köy kültüründe yadırganmadan, günlük konuşmalarda sıradan sayılabilecek kadar sık kullanılıyor. Bu kullanım, amacının dışında, tamamen dil alışkanlığından kaynaklı belli ki...Ancak çoğu zaman, muhatabının canını yakmak, kışkırtmak, öç almak için kullanıldığını söyleyebiliriz. Karşıdakine yöneltilemeyen fiziksel şiddetin yerini dilsel şiddet alıyor böylece.

Nerde yaşarsa yaşasın, çevresinden etkilenerek, insanların dilinde ya da kulağında yer edinmiş küfürlü sözcükler vardır mutlaka. Sürekli küfredilen ve bunun normal sayıldığı bir ortamda uzun süre kalan birinin diline zamanla küfürlü sözcüklerin yerleşmesi şaşırtıcı olmasa gerek.

Yerli ya da yabancı çoğu dizi ya da sinema filmlerinde sık kullanılan küfürler, zamanla toplumun içine de sızarak günlük konuşmalara yerleşiyor. Okul koridorlarında bile, daha ilk sıralarda, küçücük yaştaki öğrencilerin dilinde dolaşıyor küfürler. Saygı ve sevgiyi önceleyen toplumsal değerlerin zamanla yok olmasının, ya da başka bir şeye dönüşmesinin pek iyi sonuçlar doğurmayacağı açık. Korkarım böyle giderse küfür hayatın içinde değil, hayat küfrün içinde kaybolacak gibi görünüyor.