Tüketirken Tükenmek

Hayat o denli hızlandı ki, çoğumuz yılların su gibi akıp gittiğinden söz eder olduk. Üstelik bunu yaş almış ya da almamış hemen herkesten duyuyoruz. Özellikle 2000’li yıllarda zaman algımızın değiştiğine yönelik iddialar olsa da, yaşam biçimimizdeki değişiklerin bunda payı büyük. Bilgisayar çağında internet, ne kadar uzak durmaya çalışsak da yaşamımızın merkezine oturmuş durumda. Gün içinde yüzlerce uyaranla karşılaşmamızın, zaman algımızı değiştirmesi doğal görünüyor.

Haftanın başı ile sonu arasında geçen süre neredeyse kayıp. Bu keşmekeş içinde gerek internet, gerekse medya aracılığıyla gözümüze sokulan reklamlar, tüketim çılgınlığını ayyuka çıkarmış durumda. Globalleşen dünyanın her yere kolaylıkla ve aralıksız ulaştırdığı tüketim gereçleri, tüketicinin gözünü döndürdü. Örneğin; “çin malı” deyimi hem dilimize, hem de kullanım alanlarımıza çoktan gelip yerleşti. Teklifsizce hem de…

Çiçekli örtülerle kaplanmış divanların altına koyduğumuz plastik sepetler içinde, üç beş parça giysimizin olduğu dönemlere bakınca, şimdi onlarca giysiyi dolaplara, odalara sığdıramıyor olmamız oldukça düşündürücü. Üstelik bunca çokluk içinde giyecek hiçbir şey bulamıyor olmamız da ayrı bir handikap. Bir indirim çılgınlığı sırasında düşüncesizce alınmış ürünler, istiflenmiş halde karanlık dolaplarda kullanılacağı günü bekliyor.

Öte yandan bir yanda boğucu bir çokluk, diğer yanda derin bir yokluk, yoksulluk olduğunu da göz ardı etmemeli.

Bu tüketim çılgınlığı haliyle sanata, sanat ürünlerine de yansıyor. Bol renkli(!) yaşantımızda, saniyeler içinde ulaşabileceğimiz sanat eserlerinin, yazın ürünlerinin yerini bir başkası kolaylıkla alabiliyor. Hemen bir yenisini arıyor gözümüz. İnternetin değişen olanakları, sürekli bir yenileme arzusu yarattı kullanıcısında. Bir önceki, sırasını savıp kayboluveriyor hemen. Belleğimize takılanlar ise yenilerinin yerini almasıyla zamanla unutulup gidiyor. Sosyal medyada okuduğumuz onca şiir ve yazıyı anımsamakta zorlanmamız bundan. Bu durumda belli ki bilgisayar çağında sanatta kalıcı olmak da, kalıcı olanı yakalamak da zor.

Peki ya kitaplar? Onlar da dar vakitlere sığdırılırken kaynayıp gidiyor arada. Çevremdeki okuma meraklıları sıraya koydukları kitapların okunmayı beklediğinden söz ediyorlar. Diğer yandan hem para hem de vakit ayırma konusunda en kolay terk edilen kitaplar oluyor ne yazık ki..

Sonuç olarak tüketirken tüketiliyor, kullanırken kullanılıyoruz. Bu girdabın içinde boğulmadan dönüp durmak olası mı?