Ne kadar da güzelsin sevgilim! Sen’i izlemeye doyamıyorum.

Uyumaktan korkuyorum, gözlerimi kırpmaktan çekiniyorum. Öyle ki, göz kapaklarımı yerinden sökmek istiyorum.

Ya Sen’i izleyemezsem? Kendim için korktum…

Sen’in yanında, dev bir meşalenin karşısında duran cılız bir mum alevi gibiyim.

Sen’in yanında, çok çirkinim.

Buna rağmen, beni ne kadar da çok seviyorsun! Ben bunu hak edecek ne yaptım bir tanem?

Utanıyorum sevgilim.

Sen’in sevgini hak etmek istiyorum ve Sen’in kadar güzel olmak istiyorum!

Bu ışıl ışıl sevgine ve bu saf güzelliğine nasıl karşılık vereceğim? Sen’in gibi sevmek istiyorum!

Bırak beni gideyim. İzin ver Sen’i hak edeyim, güzelleşip çıkayım karşına.

Biliyorum, benim çok mutlu olmamı istiyorsun, çünkü Sen benim içinsin. İzin ver, ben de Sen’in için olmayı öğreneyim sevgilim.

Sana söz veriyorum! Bütün kainat aşkımızla dönecek ve sana olan sevgimin ateşi her bir zerreyi kavuracak.

Ama ya Sen’in sevgine karşılık veremezsem? Ya Sen’in için olamazsam? Ya Sen’i mutsuz edersem?

Sen’in için korktum… Sen’in için olamamaktan, Sen’i mutsuz etmekten çok korktum…

Ve sonra, iki kalp birbirinden ayrıldı. Veda vakti geldi…

Bu sözde bir veda olacak. Biliyorum ki, aslında hep benimle olacaksın. Ne kadar uzağa gitsem de gittiğim her yerde benimle olacaksın! Vedamız kavuşmak için.

Ve öbür yarımı bulayım diye, yarım doğdum.

Ruhumun sızısıyla ağlayarak, bu dünyaya geldim.

Sen’siz dünyaya küstüm.

Sen’li dünyayı aramaya başladım.

Neredesin öbür yarım? Haydi çık karşıma!

Ben Sen’i çok özledim! Sesimi duy ve sar beni.

Birlikte nefes alalım. Uyanalım birlikte!

Birlikte yemek yapalım. Boş sayfaları birlikte dolduralım.

Şarkılar söyleyip sarılalım ve dans edelim sonsuza kadar birlikte!

Benim yerim Sen’in yanın. Neredesin öteki yarım?

Çık karşıma ki, tüm kainatı sana olan sevgimle doldurayım.

Özgün Törer